Po raz pierwszy wspomniany w 1246 roku, dawny zamek obronny nieustannie zmieniał swój wygląd na przestrzeni wieków. Począwszy od XIV wieku, wraz z pojawieniem się broni palnej o większym zasięgu, dobudowano okrągłe mury z wieżami obronnymi i wałami obronnymi.
W kolejnych stuleciach właściciele, którzy lubili rozbudowywać zamek, nadal go rozbudowywali. Po zniszczeniach wojny trzydziestoletniej i pożarze w 1679 roku, zamek został odbudowany przez hrabiego Heinricha Trajektina.
Na przełomie XVII i XVIII wieku hrabia Wilhelm Moritz nadał zamkowi charakter rezydencji barokowej.
Począwszy od 1845 roku, „Książę Myśliwski” Ferdynand przebudował zamek w stylu neogotyckim na fundamentach starego rdzenia zamku, który zachował się do dziś, i zbudował „Salę Rycerską” na podstawie historycznego modelu. Ostatecznie, po 1880 roku, książę Jerzy nadał zamkowi obecną, charakterystyczną sylwetkę z licznymi malowniczymi wieżami i wykuszami.